Coco ( 2017 )

دیزنی در سه سال گذشته با قدرت تمام گوی خلاقیت را در دنیای انیمیشن ربوده است. بعد از سفر جذاب به دنیای ذهن در Inside Out و آرمانشهر حیوانات با سمبل های تبعیض نژادی فراوان در Zootopia، امسال نوبت به سفری هیجان انگیز و سرشار از رنگ به دنیای مردگان رسیده است.
مرگ که می تواند بزرگترین کابوس هر انسان و به خصوص کودکان برای از دست دادن عزیزانشان باشد، به حدی زیبا و شیرین در کوکو به تصویر کشیده شده که از بی شک از سال ها آموزه ی دینی تاثیر بیشتری خواهد داشت. به قول مری پاپینز یک قاشق پر از شکر کمک می کند راحت دارو بخوریم. دیزنی سال هاست این رسالت را در رساندن پیام اخلاقی داستان هایش داشته و در آخرین ساخته آن را به حد اعلا می رساند.
در این انیمیشن هم به مانند دو فیلم قبلی، اثری از پرنسس و شاهزاده و داستان های کلیشه ای عاشقانه نیست. در عوض مسئله بلوغ در مورد میگل به بهترین شکل ممکن به تصویر کشیده است. او برای رسیدن به خواسته اش (موسیقی) سفری شگفت انگیز به دنیای مردگان می کند و همراه با کشف رازهای خانوادگی اش تا حد مرگ پیش می رود. میگل سزاوار این بود که این تجربه را داشته باشد چرا که او تنها فردی بود که به گذشته و تاریخ خانواده اش توجه می کرد.
یکی از بهترین نکته ها در داستان این بود که در صورت فراموش کردن رفتگان مان آنها به بعد دیگری خواهند رفت. جایی که هیچکس آن را ندیده است. این شاید اشاره ای باشد به این که مرگ واقعی همان فراموشی است. و یک پند در لفافه خوب برای تماشاگر که هرگز عزیزان از دست رفته شان را از یاد نبرند.
طراحی دنیای مردگان به طرز باورنکردنی جذاب است، از طراحی اسکلت ها گرفته تا حیوانات آنان که نوعی الهام از فرهنگ مکزیک هستند. نکته جذاب دیگری از داستان حضور فریدا کالو نقاش برجسته مکزیکی است (یک تصادف جالب این است که نام خانوادگی همسر او ریورا بود، به مانند خانواده ی کوکو). فیلمنامه اگرچه سرراست است ولی غافلگیری های خاص خودش را دارد. در این اثر هم به مانند همیشه پس از سختی ها پروتاگونیست ها با عشق و محبت و همیاری خانواده پیروز و در نهایت به هم نزدیک تر می شوند.
کوکو اولین انیمیشن پس از شیر شاه بود که باعث جاری شدن اشک های من شد. اگر یک فیلم کارتونی بتواند باعث غلیان احساسات و جاری شدن اشک شود، ایا کار خود را به درستی انجام نداده است؟

مهدیه گرشاسبی

پانویس
روز مردگان یک جشن ملی در مکزیک و برخی از کشورهاست که به مدت سه روز (از ۳۱ام اکتبر تا دوم نوامبر) همهٔ بانکها و سازمانها تعطیل هستند و همه مشغول انجام جشن می‌شوند. در این جشن، افراد به زیارت قبر دوستان و خانواده می‌روند و آن‌ها را تمیز کرده، روی آنها گل گذاشته و با روشن کردن شمع و خواندن دعا یاد آنها را زنده می‌کنند. (ویکی پدیا)

اگرچه از عنوان انیمیشن Coco (کوکو) چیزی مشخص نیست، اما یکی از آن دسته انیمیشن‌هایی است که دوستداران داستان‌ها و فیلم‌های موزیکال به‌شدت عاشق آن خواهند شد. این انیمیشن، اولین انیمیشن استودیو Pixar از سال ۲۰۱۵ است که یک دنباله نیست و کاملا یک انیمیشن جدید و اورجینال با داستانی کاملا مستقل است. انیمیشن The Good Dinosaur (دایناسور خوب) هم آخرین انیمیشن پیکسار بود که یک دنباله نبوده و نقدهای نسبتا متوسطی را نیز از سوی منتقدان دریافت کرد. انیمیشن کوکو یکی از جدیدترین آثار ماجراجویی، اسرارآمیز، فانتزی، ترسناک، کمدی، انیمیشن خانوادگی و موزیکال کمپانی والت دیزنی و استودیو پیکسار بوده که کارگردانی و هدایت آن را هنرمند بااستعداد و به‌نام این کمپانی یعنی لی آنکریچ بر عهده داشته است.

آنتونی گونزالس در نقش میگوئل، آنا افلیا مورگیا در نقش مادربزرگ ماما کوکو، رینی ویکتور در نقش مادربزرگ، جیمی کمیل در نقش پاپا، سوفیا اسپینوزا در نقش ماما، لوئیز والدز در نقش تیو برتو و لومباردو بایار در نقش ماریاچی از دنیای واقعی و زنده‌ها، بنجامین برت در نقش ارنستو د لا کروز، گائل گارسیا برنال در نقش هکتور، ادوارد جیمز آلموس در نقش چیچارون، آلانا اوباک در نقش ماما ایملدا، سلنه لونا در نقش تیا رزیتا، آلفونسو آرائو در نقش پاپا خولیو، هربرت سیگوئنزا در نقش تیو اسکار، اکتاویو سولیس در نقش ایجنت ارایول، گابریل ایگلسیاس در نقش رئیس کلرک، چیچ مارین در نقش افسر و بلانکا آراسیلی در نقش EMCEE از دنیای مردگان از جمله هنرمندان بااستعداد و محبوبی هستند که در انیمیشن Coco حضور داشته و به صداپردازی‌های شخصیت‌های اصلی این داستان پرداخته‌اند.

این انیمیشن در تاریخ ۲۰ اکتبر (۲۸ مهر) سال جاری در فستیوال بین‌المللی فیلم مورلیا مکزیک رونمایی شده و تا به امروز امتیاز ۷۹ را از بین ۳۷ نقد فیلم که در سایت متاکریتیک قرار گرفته، به دست آورده است. با توجه به این امتیاز، می‌توان انیمیشن Coco را فیلم فوق‌العاده خوبی دانست که جمع کثیری از منتقدان و بینندگان آن راضی و خشنود از سینما خارج شده‌اند. انیمیشن Coco برای اکران در ایالات متحده در تاریخ ۲۲ نوامبر امسال (۱ آذر) برنامه‌ریزی شده بود.

داستان اصلی این انیمیشن توسط لی آنکریچ، ادرین مولینا، جیسون کاتز و متیو الدریچ طرح شده که بعد از آن توسط خود ادرین مولینا و متیو الدریچ فیلمنامه اصلی آن به رشته تحریر درآمد. لی آنکریچ فوق‌العاده بااستعداد علاوه بر کارگردانی و طرح داستان انیمیشن، وظیفه تهیه‌کنندگی و ویرایش را در انیمیشن‌های متنوع بر عهده داشته است. او در رزومه پربار خود طراحی داستان انیمیشن Toy Story 4 (داستان اسباب‌بازی 4)، تهیه‌کنندگی اجرایی انیمیشن دایناسور خوب و انیمیشن Monsters University (دانشگاه هیولاها)، ویرایش انیمیشن Ratatouille (راتاتویی) و در پروژه انیمیشن Toy Story 3 (داستان اسباب‌بازی 3) نه‌تنها نقش داستان‌نویس و کارگردان را بر عهده داشته، بلکه یکی از صداپردازان هم بوده که توانسته این انیمیشن را برنده جایزه اسکار هم بکند.

از آنجا که مدتی است که از رونمایی انیمیشن Coco در فستیوال بین‌المللی فیلم مورلیا مکزیک می‌گذرد، سایت‌های بین‌المللی معتبر و محبوب در زمینه نقد فیلم و سریال، نقد و امتیاز‌های خود را برای این فیلم منتشر کرده‌اند. در ادامه مروری بر نقد انیمیشن کوکو از دید سایت‌های معتبر دنیا خواهیم داشت؛ اما پیش از آن می‌توانید خلاصه‌ی رسمی‌ داستان این فیلم را هم بخوانید:

انیمیشن کوکو داستان پسربچه جوانی به نام میگوئل را حکایت می‌کند که با وجود ممنوع بودن موسیقی در خانواده او، وی آرزو دارد که روزی مانند هنرمند مورد علاقه و الگوی خود یعنی ارنستو د لا کروز تبدیل به یک نوازنده حرفه‌ای و مشهور شود. میگوئل در روز مردگان و در گورستان شروع به نواختن گیتاری می‌کند که متعلق به ارنستو بوده است. پس از آن به‌ صورت اتفاقی او همراه با سگ خود که دانته نام دارد، وارد سرزمین مردگان می‌شود. با اینکه ساکنان این دنیا به دنبال او هستند، اما میگوئل تصمیم می‌گیرد که کروز را پیدا و با او صحبت کند. همچنین در همین میان او با هکتور برخورد می‌کند که قرار است به کمک هم تاریخچه اسرارآمیز پنهان خانواده میگوئل را پیدا کنند. ولی مسئله‌ای که وجود دارد این است که او باید هرچه زودتر کروز را پیدا کند؛ زیرا اگر میگوئل این دنیا را ترک نکند، برای همیشه تبدیل به اسکلت خواهد شد.

پیتر هارت لاب | سان فرانسیسکو کرونیکل

۱۰۰ از ۱۰۰

انیمیشن کوکو بهترین و زیباترین اثری بود که استودیو پیکسار و کمپانی والت دیزنی از زمان اکران انیمیشن دایناسور خود به روی پرده اکران کرده بودند. زندگی بعد از مرگ شاداب و رنگارنگی که آنها برای بینندگان در نظر گرفتند بسیار زیبا است و تمام تمرکز و توجهات را به سمت خود جلب می‌کند. اما چیزی که مهم است این است که برتری و فوق‌العاده بودن این انیمیشن در مکان‌های غیر منتظره مشخص می‌شود.

درو تیلور | پلی لیست

۱۰۰ از ۱۰۰

خوشبختانه انیمیشن کوکو که آخرین اثر اورجینال و اولیه استودیو پیکسار است و می‌توان گفت که یکی از بهترین پروژه‌هایی است که آنها تا به امروز تولید کرده‌اند، شما را کاملا به محل متفاوت دیگری می‌برد. از طرف دیگر این انیمیشن توانسته با توجه به اتفاقات و موقعیت‌های سیاسی حال حاضر، مشکلاتی مطابق با این شرایط را در خود جا دهد و آن‌ها را به طرز جدیدی بیان کند. به همین خاطر است که این اثر حس ویژه‌ای دارد و به‌خوبی می‌تواند آن را به مخاطب منتقل کند.

مایکل رکتشفن | هالیوود ریپورتر

۱۰۰ از ۱۰۰

هر لحظه از این انیمیشن پر از خلاقیت و جذابیت است. فیلمسازان و نویسندگان این پروژه یعنی ادرین مولینا و متیو الدریچ به‌خوبی توانستند یک داستان زیبا و بسیار غنی را تبدیل به یک فیلمنامه خیلی خوب بکنند؛ دارای کاراکترهای تمام و کمال، سرگرم‌کننده، زنده و می‌توان گفت که این انیمیشن از نظر بصری بسیار زیبا است.

منتقد سایت خبری نیویورک دیلی نیوز

۹۰ از ۱۰۰

ممکن است انیمیشن کوکو که آخرین پروژه کارتونی استودیو پیکسار است، آن حجم از خنده‌های با صدای بلندی را که سری انیمیشن داستان‌های اسباب‌بازی در مردم و بینندگان ایجاد می‌کرد کم داشته باشد، اما همین داستان فانتزی‌ای که در آن وجود دارد و اتفاقاتش در مکزیک رخ می‌دهد دلیل بر این نمی‌شود که تا حد امکان اشک مردم را هم خیلی کم در بیاورد. شاید با دیدن این انیمیشن متوجه این موضوع بشوید که به نظر می‌رسد استودیو پیکسار تقریبا هفت دقیقه اول انیمیشن Up (بالا) را تبدیل به یک انیمیشن سینمایی تقریبا ۲ ساعته کرده است.

بیل گودی کونتز | آریزونا ریپابلیک

۸۰ از ۱۰۰

بله درست است؛ آخرین پروژه کارتونی استودیو پیکسار ماجراجویی و سفری شگفت‌انگیز به سرزمین مردگان را به بینندگان خود پیشنهاد می‌دهد که بر اساس تعاریفی که تا به امروز به ما یاد دادند برای سفر به این سرزمین مردم باید، می‌دانید، بمیرند. این موضوع همیشه غم‌انگیز است. اما در این یک مورد سرگرمی و شادی هم در این سرزمین وجود دارد؛ خصوصا در انیمیشن‌ها و دنیای سینمایی. سرزمین مردگان جای بسیار زیبایی است که همین مسئله کمی به بیننده قوت قلب می‌دهد.

آلن شرتزیو | ویلیج وویس

۸۰ از ۱۰۰

کوکو به خاطر خلاقیت‌ها و ابتکارهای لحظه‌ای خود بسیار هیجان‌انگیز است. اما عناصر اصلی آن، اقوام مرده‌ای که وجود دارند، تصاویر خانوادگی و قدرت خاطرات دوست‌داشتنی‌ای که در این انیمیشن است، بیشتر از این نمی‌توانستند بدون صرف زمان باارزش و گران‌بها باشند. زمانی که استودیو پیکسار این بار من را به گریه انداخت، فقط به خاطر شخصیت‌هایی نبود که روی صفحه نقره‌ای سینما بودند؛ بلکه به خاطر افرادی که من به یاد می‌آوردم و افرادی که امیدوار بودم که در آینده آنها من را به یاد داشته باشند اشک ریختم.

استفانی مری | واشنگتون پست

۷۵ از ۱۰۰

این انیمیشن نه‌تنها داستانی کاملا جدید و اورجینال دارد، بلکه در داستان خود به معرفی فرهنگی پرداخته که در اغلب موارد در صنعت فیلمسازی خیلی به آن کم لطفی شده و به آن پرداخته نمی‌شود. شاید همین موضوع به‌تنهایی می‌توانست موفقیت خیلی خوبی را از آن خود کند، اما انیمیشن کوکو به جز این مورد حرف‌های دیگری هم برای گفتن دارد.

جوردن روییمی | فیلم استیج

۷۵ از ۱۰۰

بعد از تماشای سری فیلم‌ها و انیمیشن‌های دنباله‌داری مانند سری انیمیشن آرامش‌بخش و امن Finding Dory (پیدا کردن دوری)، مجموعه ماجراهای دوستانه‌ای مانند Cars 3 (ماشین‌ها 3) و ماجراجویی‌های پنهانی مانند The Good Dinosaur، استودیو پیکسار با اکران انیمیشن کوکو دوباره به مسیر فوق‌العاده زیبا، پر زرق و برق و دوست‌داشتنی خودش بازگشت.

دیوید ارلیچ | ایندی وایر

۶۷ از ۱۰۰

تقریبا می‌توان گفت به همان اندازه که انیمیشن کوکو داستان نو و تازه‌ای دارد، به همان اندازه هم کهنه و قدیمی است. این انیمیشن توانست نشان دهد که استودیو پیکسار در بهترین حالت می‌تواند چه چیزی باشد و در بدترین حالت هم به چه چیزی می‌تواند تبدیل شود.

سم ادامز | اسلیت

۵۰ از ۱۰۰

این انیمیشن از یک نقطه‌ای به بعد در یک مسیر و جاده آشنا لیز می‌خورد که صحنه‌سازی‌های آشنایی که در پس‌زمینه وجود دارد به‌خوبی قابل مشاهده است.